Return to Website

ศาลาประดู่หก

ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ศาลาประดู่หก

สามารถคุยกันได้ทุกๆเรื่องโดยเฉพาะทางวิชาการดนตรียิ่งดีใหญ่

เป็นเวทีแลกเปลี่ยนความคิดเห็นโดยไม่ต้องเสียตังค์ครับผม

Return to Website  > Index
Recent Posts
 
ศาลาประดู่หก
Start a New Topic 
Author
Comment
View Entire Thread
ค
คีตปฏิภาณ
Apr 29, 2005 - 3:41PM
Re: Story of BIRD #2

Story of BIRD#2
อังคารที่ 21 พฤษภาคม 2546
ยังประคองหยิบมันขึ้นมาป้อนอาหาร และเปลี่ยนกระดาษทิชชูที่รองก้นภาชนะที่ผมใช้แทนรังให้มัน เพราะมีขี้นกอยู่พอสมควร
มันก็ยังลืมตาใสแจ๋วและพยายามมองมาที่ผมตลอดเวลา
คินนี้ผมหยุดงานเพราะตรงกับวันพุธ ผมนั่งดูมันเช่นเคยในขณะที่ทำงานบ้านบางอย่างไปด้วย วันนี้ได้ซ้อมเปียโนนิดหน่อย เพราะมีเรื่องอื่นๆที่ต้องทำด้วยในวันหยุด ผมเข้านอนเร็ว 3 ทุ่มก็หลับแล้วหลังจากอธิษฐานขอบคุณพระเจ้าและอธิษฐานเผื่อนกตัวนี้

ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นเช้า 7.30 น. ของวันพฤหัส ที่ 22/5/2003 ผมเข้าไปดูมันในห้องเพราะผมวางมันไว้บนโต๊ะคอมพิวเตอร์ (ผมนอนนอกห้องนอนมาหลายวันแล้ว เพราะข้างนอกอากาศดี,ประหยัดไฟ ไม่ต้องเปิดแอร์ในห้องนอนด้วย)

เช้านี้มันนอนสงบตายจากโลกไปแล้ว ผมเสียใจและความเศร้าเกิดขึ้น แต่ก็ช่วยมันได้เต็มที่แล้วเท่าที่ผมทำได้ แต่มันต้องตายเพราะ ภายในอาจจะบอบช้ำมากจากการที่โดนแมวโยน,ฟัดเหวี่ยง และรอยเล็บแมวนั้นมันจะมีพิษด้วย (เชื้อราบางอย่างจากความสกปรกในอุ้งเล็บแมว) สังเกตได้ว่าถ้าคนเราโดนเล็บแนวข่วน จะปวดแสบปวดร้อนมากเหมือนกัน

ความตั้งใจที่จะเลี้ยงให้มันโต และจะตั้งชื่อให้มัน,จะพาไปโน่นไปนี่นั้นก็ไม่สำเร็จ แต่ก็ดีใจที่มันตายแบบสงบไม่ต้องทรมาณจากการที่ตายด้วยแมวทำร้าย เพราะแน่นอนมันต้องเจ็บปวด,ตกใจ,และทุกข์ทรมานมากกว่านี้ร้อยเท่า ขอให้มันไปเป็นสุขเถิด..

หลังจากนี้ไปผมจะเล่นเปียโนคนเดียวเหมือนเดิม (หมายถึงที่บ้านครับ) จะไม่มีนกมันนั่งฟังด้วยทุกวันๆอีกแล้ว ไม่มีใครที่คุ้นกับเสียงเพลงแจ้สต่างๆที่ผมฝึกซ้อมและเล่นทุกวัน นอกจากตัวผมเองเท่านั้นที่รู้ดี ส่วนเวลาที่ผมเล่นเปียโนในที่ทำงานก็มีแต่แขกที่เวียนไปเวียนมาจากต่างประเทศบ้าง ไทยบ้างพอสมควร ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง,บ้างก็แสดงอาการแปลกๆ เช่นวันหนึ่งตอนหัวค่ำ เมื่อผมเริ่มนั่งเล่น เขาก็หันมามองนิดนึงแล้วเมินไป จนกระทั่ง 5-6 เพลงผ่านไป เขาถึงได้เริ่มสนใจ (เขาเป็นแขกต่างประเทศ 2--3คู่) เขาเริ่มหันมามอง แฮ่ะๆๆ ผมเดาออก ทีแรกเลยผมนั่งบนเปียโน และหยิบแผ่นCDวางลงในเครื่องเล่น เพื่อเตรียมไว้เปิดในช่วงต่อไปที่จะพัก15นาทีนะครับ พอหลังจากนั้นเสียงเปียโนก็ดังขึ้น จากการเล่นของผมเอง 100 % แต่แขก 2-3 คู่นั้น เข้าใจว่าผมเปิด CD แล้วนั่งทำท่าเหมือนเล่น แน่ะ...ยังงี้ก็มี ผมมีความเข้าใจภายหลังเพราะ นึกๆดูแล้วตอนเวลาที่ผมเล่นนั้นไม่ได้มองที่คีย์เปียโนเลย หลับตาและโยกย้าย โอนเอนไปตามอารมณ์เพลง ซึ่งมันเหมือนกับไม่ได้เล่นจริง แค่นั่งทำท่าเฉยๆงั้นแหละ....ผมนึกขำน๊ะ

ฉะนั้นในเวลาเล่นเปียโน เชื่อแน่ว่าไม่มีแขกที่มาเที่ยว หรือนักฟังคนใหน ที่จะซาบซึ้งและเห็นถึงความอดทน,ยากลำบากในการฝึกหัด,ซ้อมเพลงแต่ละเพลง,บทฝึกแต่ละบท ที่กว่าจะผ่านไปได้ และเป็นที่พอใจของตัวเองต้องทุ่มเทกับมันมาก หวังอยากจะมีนกตัวนั้น ที่จะอยู่ด้วยทุกวันเวลา ที่มันพอจะเข้าใจ ถ้าหากมันยังไม่ตาย แต่นี่มันตายไปแล้วผมก็ไม่มีใครเลยที่จะมารับรู้เรื่องละเอียดอ่อนที่กำลังทำอยู่ทุกๆวันที่บ้าน หวังแต่จะมี..."ลูกนก" ตัวต่อไปที่ตกลงมาจากต้นไม้ และผมก็จะนำมันมาเลียงจนมันโตและ สนิทสนมกันกับผม เหมือนที่ผมมีความใฝ่ฝันหลังจากที่เจอ.."ลูกนกตัวแรก" ที่ตายไปแล้วนั้น เผื่อจะนำมาเลี้ยง หลังจากโตแล้วก็จะเป็นเพื่อนกัน เมื่อมันออกไปเจอตัวเมียที่ถูกใจ มันคงจะเล่าประสพการณ์ในชีวิตของมันทุกอย่างให้คู่ของมันฟัง ในตอนบ่ายๆ หลังจากหาอาหารกินกันอิ่ม และนั้งพักผ่อนกันตามร่มกิ่งไม้ มันก็จะนั่งคุยกัน เพื่อเล่าความหลัง..

จบครับ

Return to Website  > Index